Na zakończenie cyklu filmów z Edwige Fenech wybrałem do omówienia kontrowersyjny i skandalizujący (przynajmniej w momencie swojej premiery) erotyczny thriller Top Sensation z 1969 roku. Obok młodziutkiej Edwige zobaczymy piękną Rosalbę Neri oraz debiutującą wtedy w kinie Evę Thulin.
Top Sensation (1969) – strona informacyjna filmu
Uwaga: spojlery!
Poniższy opis filmu łącznie z galerią zdjęć zdradza szczegóły fabuły i zakończenie.
Dzisiejszym wpisem kończę blogowy przegląd filmów z udziałem Edwige Fenech. Teraz mogę napisać, że przedstawiłem na blogu (prawie) wszystkie gialli z jej udziałem plus, bonusowo, kilka sexy-komedii.
„Prawie” ponieważ za jakiś niedługi czas pojawi się na blogu jeszcze jeden film z tego gatunku, wyreżyserowany przez Mario Bavę 5 bambole per la luna d’agosto. Dodam też, że TUTAJ omawiałem Phantom of Death Ruggero Deodato z jej udziałem.
Top Sensation to jeden z pierwszych filmów w karierze Fenech (dokładną filmografię aktorki, jej biografię, fanzin oraz wideo-dokument przedstawiłem TUTAJ) – w momencie jego premiery miała zaledwie 20 lat!
Dla porównania, Rosalba Neri, o dziesięć lat starsza, miała już na koncie około 50 ról filmowych i była w połowie swojej kariery aktorskiej.
Skoro zacząłem od obsady to wspomnę, że do żeńskiego trójkąta została zaangażowana szwedzka aktorka Eva Thulin i był to jej filmowy debiut. Ta aktorka o typowo nordyckiej urodzie wystąpiła tylko w czterech filmach (wszystkie były włoskimi produkcjami), a informacji o niej w internecie – jak na lekarstwo. Wiadomo tylko, że była aktorką teatralną, włoska przygoda z filmem to był tylko epizod w jej życiu i… praktycznie to wszystko.
Zarówno Maurizio Bonuglia (w roli Aldo) jak i Salvatore Puntillo (w roli rybaka Andro) mieli w swojej późniejszej karierze, mniejsze lub większe, role w produkcjach giallo.
Z kolei Maud Belleroche to francuska wyzwolona pisarka, która w zasadzie zagrała tylko w tym filmie. Nie jestem pewien, ponieważ nie znalazłem nigdzie potwierdzenia, ale wydaje mi się, że fragment obscenicznego wiersza (przepraszam, erotycznego), którego recytację w pewnym momencie słyszymy z magnetofonu, może być jej autorstwa.
Reżyser Ottavio Alessi był scenarzystą, asystentem reżysera, a jako reżyser nakręcił tylko dwa filmy: Top Sensation oraz Che fine ha fatto Totò baby? z 1964 roku, który jest komedią giallo z bardzo popularnym wówczas komikiem Totò w roli głównej.
Ciekawostką jest, że w roli asystenta reżysera filmu Top Sensation wymieniona jest Rosalba Neri – to jedyny przypadek w jej karierze, że wystąpiła także w takiej roli. Jak to się stało opowiada w materiale wideo, który załączam do niniejszego wpisu.
Co do fabuły filmu to można mieć pewne skojarzenia z filmem, który omawiałem na blogu rok temu: Ondata di piacere Ruggero Deodato z 1975 roku. W obu filmach akcja toczy się na jachcie i silnie wyeksponowane są wątki erotyczne. Jest to jednak moje osobiste skojarzenie: zarówno w tamtym filmie, jak i tutaj, klaustrofobiczna atmosfera jachtu na otwartym morzu uwalnia z ludzi najgorsze instynkty, co doprowadza w końcu do tragedii.
W Top Sensation mamy grupę osób w czasie rejsu luksusowym prywatnym jachtem motorowym. Jego właścicielka to bogata i wpływowa, a jednocześnie wyzwolona obyczajowo, kobieta o imieniu Mudy, która jest matką autystycznego syna: 20-latka o umyśle dziecka. Mudy próbuje różnych sposobów, aby wydostać syna z jego zamkniętego świata i wpada na dość nietypowy pomysł wyrwania go z autyzmu poprzez doznania seksualne. W tym celu zatrudnia młodą prostytutkę, Ullę (Edwige Fenech), która ma użyć swych profesjonalnych metod, aby uwieść syna i, być może, go uzdrowić.
Pomysłodawcą tej metody jest młody doradca Mudy: Aldo, który wraz ze swoją żoną Paolą (Rosalba Neri) także uczestniczy w tym rejsie. Aldo jest osobiście zainteresowany w czynieniu awansów i schlebianiu wpływowej Mudy, ponieważ liczy na to, że załatwi mu ona koncesję na wydobycie ropy.
Jacht osiada na mieliźnie w pobliżu małej skalistej wysepki, którą zamieszkuje para wieśniaków: Beba (Eva Thulin) i Andro. Trafiają oni na jacht, stając się ofiarami zabaw, seksualnych gierek i manipulacji ze strony wszystkich uczestników rejsu. Dla jednych kończy się to tragicznie, a pozostali zmierzają ku swojemu przeznaczeniu…
Czytając o filmie Top Sensation, oglądając kadry publikowane w różnych miejscach, a także patrząc na okładki wydań DVD nie sposób oprzeć się wrażeniu, że mamy do czynienia z filmem silnie erotycznym, kontrowersyjnym: sceny z kozą, trójkąty, a nawet motyw kazirodczy – to wszystko musiało, w momencie premiery filmu, szokować odbiorców.
Film jednak nie jest jednoznaczny w swojej formie i uważam, że traktowanie go tylko jako erotyk jest dla filmu bardzo krzywdzące. Mało tego, widzowie nastawieni wyłącznie na erotyczne treści mogą być zdezorientowani i rozczarowani. Długie sceny z autystycznym synem, który otwiera się przed Bebą, rozmawia z nią i opowiada o sobie, kierują film w stronę dramatu psychologicznego. Autokratyczna postawa Mudy, która uważa, że za pieniądze można kupić wszystko i wszystkich, także pogłębia fabułę filmu – to cały osobny wątek o tym, jak bogaci gardzą biednymi i traktują ich przedmiotowo, dla zaspokajania swoich zachcianek.
Można się także doszukać kwestii demoralizacji czystej, nieskalanej wsi przez brudne i zepsute miasto.
Nitki fabularne biegną ku finałowej tragedii – to nie przypadek, że giną ci najsłabsi, bezbronni, którzy żyjąc z dala od nowoczesnego świata nie potrafią się obronić z racji swojej naiwności i dobroduszności. Choć i ci współcześni drapieżcy także nie powinni czuć się bezpiecznie, jak sugerują końcowe sekwencje filmu – czynnik nieprzewidywalny, jak nieokiełznany żywioł, ich również poprowadzi do zagłady. (Prawdę mówiąc oglądając finałowe ujęcie pędzącego jachtu myślałem, że roztrzaska się on o skalistą wyspę i zobaczymy spektakularną eksplozję; zamiast tego mamy niedopowiedzenie i cytat z Biblii – też ładnie).
Biorąc powyższe pod uwagę uznaję film Top Sensation za bardzo interesujący, złożony fabularnie dramat z motywami erotycznymi oraz elementami giallo. Ten film znajduje się na listach filmów giallo, a także w opracowaniu Troya Howartha, w pierwszym tomie jego So Deadly, So Perverse – książce, przy powstaniu której doradzał Roberto Curti, niekwestionowany ekspert do spraw giallo. Tak więc, nawet jeśli film nie do końca zawiera typowe elementy dla tego gatunku to niepokojąca atmosfera, niekomfortowe oczekiwanie na rozwój wypadków i przeczucie tragedii, która może się wydarzyć, i do której w końcu dochodzi, czynią z tego filmu emocjonujący seans.
Bonusem, jakże przyjemnym dla oczu, jest widzieć piękne panie w pełnej krasie: niewinną Evę Thulin, zjawiskową młodziutką Edwige Fenech oraz przepiękną i fascynującą Rosalbę Neri (nawiasem mówiąc moją ulubienicę).
Kompozytorem muzyki do filmu jest Sante Maria Romitelli, który jest autorem około 20 soundtracków: oprócz Top Sensation skomponował także muzykę do Hatchet for the Honeymoon Mario Bavy.
Soundtrack jest naprawdę świetny, z jednej strony fajne wesołe melodie w ciekawej aranżacji, a z drugiej – piękne liryczne motywy. Zdecydowanie warto go posłuchać w całości. Więcej o tym jeszcze pod koniec wpisu.
Galeria filmu:
A oto co o filmie Top Sensation napisał Troy Howarth w So Deadly, So Perverse, Vol. I:
Top Sensation to jeden z najseksowniejszych gialli wszech czasów.
Wynika to nie tyle z zawiłej fabuły i reżyserii, co z obecności dwóch królowych włoskiego sexploitation, Rosalby Neri i Edwige Fenech, robiących to, co potrafią najlepiej. Film jest pozytywnie iskrzący i emanuje surową seksualnością.
Fabuła może być całkowicie niedorzeczna, a do tego w złym guście, ale na dłuższą metę nie ma to znaczenia: jest to rodzaj filmu, który sprawia, że perwersyjna część włoskiego przemysłu filmowego jest tak radosną rozkoszą dla fanów.
Wiele z akcji na początku wydaje się wskazywać na pikantną erotyczną zabawę, ale film staje się stopniowo mroczniejszy i bardziej perwersyjny. Scena, w której Aldo przekonuje Ullę, by pozwoliła kozie na seks oralny – tak, dobrze przeczytałeś – jest równie zuchwała, co niedorzeczna, ale nie obawiaj się: twórcy nie stawiają na realizm, a akt jest przekazywany za pomocą montażu i sprytnego ustawienia kamery. A przecież to tylko wierzchołek góry lodowej. Tony zaczyna interesować się naiwną dziewczyną z wyspy, prawdopodobnie dlatego, że jest „nieskażona” moralnym rozkładem innych postaci, ale są one zbyt powierzchowne, by zdać sobie z tego sprawę. Zamiast tego zabierają dziewczynę, upiększają ją jak dziwkę za dziesięć dolarów i same zaczynają ją uwodzić! Wydawać by się mogło, że nie ma granic dla ich obleśnych wybryków, a w rezultacie sprawy stają się coraz bardziej napięte i pełne potencjału przemocy. Niezwykle wyrazista scena przedstawia Tony’ego, który przejmuje inicjatywę robiąc seksualne awanse w kierunku własnej matki – awanse, na które, należy zauważyć, wydaje się ona zbyt otwarta.
Film nie zajmuje się w żaden sposób zagadką kryminalną, ale wykonuje wspaniałą robotę, zwiększając napięcie, gdy mroczne elementy zaczynają wchodzić w grę.
Reżyser Ottavio Alessi pracował wcześniej nad komediowym giallo What Ever Happened to Baby Toto? (1964) i udowadnia, że jest równie skuteczny w poważniejszym środowisku.
Zręcznie udaje mu się przechodzić od lekkich erotycznych igraszek do mrocznych thrillerów psychoseksualnych, a choć jego podejście do scenerii nie jest tak agresywnie stylowe, jak na przykład u Mario Bavy czy Lucio Fulciego, wykonuje on godną pochwały pracę, utrzymując akcję w dobrym tempie. Różnorodne kontakty seksualne są autentycznie erotyczne, a finał jest zarówno satysfakcjonujący, jak i subtelnie mrożący krew w żyłach.
Film jest napędzany obecnością dwóch wspaniałych głównych bohaterek.
Rosalba Neri jest doskonale obsadzona jako bardziej światowa i lodowata z nich dwóch. […] Neri zawsze ożywiała nawet najbardziej rutynowe produkcje i emanowała surową, szczerą seksualnością, która czyniła ją prawdziwie kradnącą sceny. Odeszła od filmów w latach 1980.
Edwige Fenech została obsadzona w roli stosunkowo tępej Ulli, prostytutki, która zostaje zwabiona do perwersyjnych gier seksualnych obietnicą kilku tysięcy dolarów. Zdolność Fenech do portretowania nieco mdłych postaci, bez wydawania się mdłą, odróżniała ją od wielu jej współczesnych. Jej oszałamiające rysy i niezwykła sylwetka zagwarantowały jej udaną karierę w sexploitation, ale wykazała się także prawdziwymi zdolnościami aktorskimi, dzięki czemu jej kariera rozkwitła. […]
Fenech i Neri staną się praktycznie symbolem zmysłowego uroku giallo w nadchodzących latach, ale ten pozostanie ich jedynym wspólnym występem. Choćby z tego powodu Top Sensation to pozycja obowiązkowa do obejrzenia.
Film Top Sensation, jak do tej pory, nie jest dostępny na Blurayu – mamy tylko wersje DVD. Osobiście posiadam wydanie z Shameless z 2016 roku.
Wydanie Shameless jest najdłuższe ponieważ zawiera kilka ujęć, które pierwotnie były usunięte przez cenzurę i nie znalazły się w innych wydaniach DVD; głównie chodzi o ujęcia w sekwencji trójkąta z trzema paniami, dodatkowe ujęcia w słynnej sekwencji z kozą oraz kilka innych.
Scenki te są wyraźnie gorszej jakości i prawdopodobnie pochodzą z jakiegoś wydania VHS. W wywiadzie, który zamieszczam poniżej, możemy zobaczyć krótkie fragmenty niektórych z tych ujęć, ale w wyraźnie lepszej jakości, co sugeruje, że gdzieś one są i wciąż jest nadzieja na pełne wydanie Bluray – może kiedyś się doczekamy.
Film ma wprawdzie dwie ścieżki audio, angielską i włoską, ale angielski dubbing jest niepełny (miejsca brakujące są uzupełniane włoskim dubbingiem) oraz wyraźnie gorszej jakości. Z tego powodu wybrałem tylko ścieżkę z włoskim audio oraz przetłumaczyłem napisy korzystając z angielskich, ale poprawiając je zgodnie z włoskim dubbingiem oraz odpowiednio dopasowując.
Z punktu widzenia tłumacza napisów starałem się, aby końcowa plansza z cytatem z Biblii zabrzmiała tak jak jest zapisana faktycznie w księdze…
No właśnie, cytat jest podpisany: „Księga Eklezjastesa 7-16”, w rzeczywistości cytat pochodzi z innej księgi zwanej: „Mądrość Syracha 7-16”. Ot, taka ciekawostka, nie wiadomo dlaczego podano inną nazwę źródła.
Materiał dodatkowy na płycie DVD to dwa, zmontowane naprzemiennie, wywiady: z Rosalbą Neri oraz odtwórcą roli Andro – Salvatore Puntillo. Materiał jest ilustrowany kadrami z filmu i nawet nie próbuję tego wrzucać na YT. Publicznie zamieściłem go na CDA.
Rosalba Neri mówi m.in. o zdjęciu, które zostało wykorzystane jako plakat do filmu – aktorka w ekspresyjnej pozie z rozwianymi włosami, z twarzą Salvatore Puntillo pod nią: naprawdę piękne, spektakularne ujęcie. Dokładnie tego kadru nie ma w filmie (jest podobne), to z plakatu pochodzi z fotosu filmowego, zdjęcia zrobionego prawdopodobnie w czasie próby do sceny.
Posiadam pełny soundtrack do tego filmu, którego autorem jest kompozytor Sante Maria Romitelli. Niestety, nie mogę go udostępnić na YT – jest on natychmiast blokowany (prawa autorskie posiada Decca i nie pozwala na udostępnienie choćby fragmentu).
Wrzuciłem na CDA jako plik prywatny, dlatego dostępny jest on tylko z tego miejsca. Zachęcam do wysłuchania, bo naprawdę warto.
Na razie soundtrack jest także dostępny na Dailymotion, w trzech częściach ponieważ jest dość długi: 80 minut muzyki.
A za tydzień zmieniam całkowicie klimat na blogu.
Mam wyjątkową niespodziankę.
Już sam się na nią cieszę.
Zapraszam.
063-OA-TS-IT-sPL-Sh
