Skoro w poprzednim wpisie omawialiśmy horror do scenariusza Ernesto Gastaldiego, to uznałem, że jest dziś wyjątkowo odpowiedni moment, aby przypomnieć sobie jego debiut reżyserski z 1965 roku. Tak więc zapraszam dziś do obejrzenia giallo pod tytułem Libido. Cztery osoby w odizolowanej willi na skraju przepaści. Zapowiadają się duże emocje…
Dzisiaj, wracając do przeglądu klasycznego włoskiego horroru gotyckiego, przedstawiam film Renato Polsellego L’amante del vampiro, czyli „Wampir i baletnica” z 1960 roku, do którego scenariusz napisał m.in. Ernesto Gastaldi. Sprawdźmy jak zagrało zestawienie przerażających potworów z wrażliwymi (i roznegliżowanymi) tancerkami.
Dzisiaj omawiam film, którego nie było w bieżących planach blogowych. Przyszedł jednak do mnie nocą i dał znać, że chce zagościć na Giallopedii właśnie teraz. Nie miałem więc wyjścia i dlatego dziś oglądamy „Noc, kiedy Evelyn wyszła z grobu” w reżyserii Emilio Miraglii z 1971 roku.
Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią prezentuję film z Rosalbą Neri w roli głównej. Do dzisiejszego wpisu wybrałem Il sorriso della iena (Smile Before Death) z 1972 roku w reżyserii Silvio Amadio. Rosalbie towarzyszy tu Jenny Tamburi oraz Silvano Tranquilli tworząc zabójczo niebezpieczny trójkąt.
Podobnie jak w ostatnio omawianym Amuck!, także i dzisiaj na ekranie zobaczymy dwie wspaniałe gwiazdy: Barbarę Bouchet i Rosalbę Neri. Casa d’appuntamento, znany też jako The French Sex Murders, to połączenie giallo z horrorem w reżyserii Ferdinando Merighiego z 1972 roku.
Dziś film z kategorii „Znacie? To obejrzyjcie jeszcze raz.” Kto nie zna – pozycja obowiązkowa. Barbara Bouchet, Rosalba Neri, Farley Granger w willi pełnej perwersji, zepsucia i zgnilizny. A w tle Wenecja, piękna muzyka (łącznie z hipnotycznym kawałkiem Sexually…), niewinne ofiary ginące w niewyjaśnionych okolicznościach i BB w roli detektywa-amatora…. Czytaj dalej
Stary zamek w Niemczech, legenda sprzed wieków o dwóch siostrach, z których jedna zabija drugą, a tamta powstaje z grobu i dokonuje krwawej zemsty. Co to ma wspólnego ze współczesnym domem mody? Czy seria zabójstw ma związek z bajką sprzed lat? „Czerwona dama zabija siedem razy”:w rolach głównych piękne panie:… Czytaj dalej
W tym roku przypadają okrągłe rocznice urodzin dwóch gwiazd włoskiego kina. Z tej okazji proponuję przypomnieć sobie ich biografie (dzisiaj) oraz obejrzeć jakieś filmy z naszymi gwiazdami (najbliższe wpisy). Zapraszam. Czytaj dalej
Kolejnym gotyckim horrorem, który omawiam na blogu jest La bambola di Satana z 1969 roku w reżyserii Ferruccio Casapinty. Sądząc po plakatach możemy spodziewać się mocnych wrażeń: przemoc, tortury, blondwłosa piękność, czyli to co we włoskim horrorze lubimy najbardziej. Sprawdźmy, czy tak jest w istocie.
Dziś na blogu przedstawiam film w reżyserii Elio Petriego Un tranquillo posto di campagna z 1968 roku. W rolach głównych wystąpili: Franco Nero i Vanessa Redgrave, a muzykę skomponował Ennio Morricone. Dodatkowo polecam też m.in. wywiad z Franco Nero. Zapraszam Czytaj dalej
