Jak wiadomo Ruggero Deodato, oprócz kręcenia filmów dla kina, z różnych względów pracował dla telewizji, gdzie realizował zarówno filmy i seriale, jak i reklamy telewizyjne.
Jako materiał dodatkowy do płyty z filmem Live Like a Cop, Die Like a Man (wyd. Raro Video) dołączono 20-minutowy zestaw kilku filmów dla telewizji reklamujących różne produkty. Jak możemy się przekonać są to w zasadzie krótkie etiudy filmowe, które pokazują doskonały i zróżnicowany warsztat reżysersko-operatorski Deodato.
Zestaw ten uzupełniony został o komentarz reżysera, gdzie opowiada o swojej pracy w branży reklamowej. Deodato wspomina, że nakręcił 1500 reklam telewizyjnych, co jest ogromną ilością świadczącą o jego wielkiej sprawności i dobrej organizacji na planie. Reklamy były kręcone w cyklach po pięć filmów – codziennie jeden; następnie Deodato z Mediolanu jechał do Rzymu, gdzie robił to samo, po czym wracał z powrotem do Mediolanu, itd.
Gorąco zapraszam do obejrzenia i wysłuchania tego materiału. Zawiera on dwie ścieżki audio: oryginalną i drugą z komentarzem twórcy. Napisy polskie przetłumaczyłem z języka angielskiego.
Na YT – oficjalnie jest tylko zajawka tego materiału, a poniższy materiał zamieszczam jako niepubliczny i zawierający tylko jedną ścieżkę audio (tę z komentarzem).
No a teraz przechodzimy do głównego punktu dzisiejszego wpisu jakim jest film Deodato Holocaust.
Deodato Holocaust to pełnometrażowy film dokumentalny będący zapisem rozmów (wywiadów) z Ruggero Deodato przeprowadzonych przez brazylijskiego twórcę filmowego Felipe M. Guerra.
Brazylijczyk poznał Deodato w 2012 roku, a później przy okazji wizyty włoskiego reżysera na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych 'Fantaspoa’ w Porto Alegre, zostały nagrane wywiady, zmontowane później w formie filmu, który ukazał się na płycie bluray w 2019 roku.
Oficjalna premiera tego filmu miała miała miejsce na Festiwalu 'Fantaspoa’ 16 maja 2019 roku, a następnie był on pokazywany w wielu miejscach na świecie na przeróżnych festiwalach horroru, także w Polsce na Splat!FilmFest.
Na płycie oprócz tytułowego filmu znajdziemy dodatkowe sceny, dodatkowe fragmenty wywiadów, których nie włączono do filmu głównego, a także kilka innych materiałów z Deodato w roli głównej.
Ja osobiście dowiedziałem się o filmie Deodato Holocaust od Czytelnika bloga, Konrada, którego pozdrawiam. Nie wiedziałem o tym filmie chyba dlatego, że postać Ruggero Deodato nie do końca mnie interesowała z powodu jego najbardziej kontrowersyjnego filmu (za którym nie przepadałem), a inne znałem bardzo pobieżnie. Teraz się to diametralnie zmieniło, ale wspomnę o tym jeszcze na samym końcu wpisu w formie podsumowania.
W każdym razie, w wywiadach opublikowanych jako Deodato Holocaust reżyser opowiada o swojej karierze, filmach, o swoim życiu. Dla każdego miłośnika włoskiego kina gatunkowego to pozycja obowiązkowa.
Dodam, że wcześniej Felipe M. Guerra zrobił film dokumentalny poświęcony twórczości Luigiego Cozziego FantastiCozzi, ale nie widzę, żeby został wydany na dysku; znalazłem tylko wstawkę na YT w oryginalnym języku włoskim.
Na facebookowym fanpage’u Deodato Holocaust, znajdziemy kilka fajnych zdjęć, które prezentuję tutaj:
Poniżej: Ruggero Deodato w towarzystwie reżysera filmu Deodato Holocaust Felipe M. Guerry oraz producenta filmu, a zarazem dyrektora festiwalu Fantaspoa, Joao Pedro Flecka:
Ruggero Deodato w trakcie udzielania wywiadu na festiwalu Fantaspoa:
A to niespodzianka: tort, który otrzymał Ruggero Deodato z okazji swoich urodzin w 2021 roku, nawiązujący do jego najsłynniejszego filmu. W tym przypadku nadziany na pal został reżyser z kamerą w ręku:
Warto także przytoczyć ciekawostki związane z filmem Deodato Holocaust i wrócić tu do nich już po obejrzeniu całości (cytowane za stroną imdb.com):
- Felipe wiedział, że Ruggero Deodato bywa zły, gdy pyta się go o pewne rzeczy. Zdecydował się więc na omówienie filmografii włoskiego reżysera w pierwszych dniach kręcenia filmu, pozostawiając kontrowersyjne pytania na ostatni dzień. Ku swojemu zaskoczeniu (co widać w dokumencie), Deodato sam zaczął mówić o kontrowersjach związanych ze śmiercią zwierząt w niektórych swoich filmach, o czym często nie chce rozmawiać.
- Kilka rzeczy, które zostały usunięte z ostatecznej wersji filmu ze względu na tempo: Deodato komentuje seriale telewizyjne, które reżyserował w latach 1970-tych (Il triangolo rosso, 1967 i All’ultimo minuto, 1971); historia o tym, jak Lamberto Bava (wówczas asystent reżysera) został ukąszony przez prawdziwego węża podczas kręcenia filmu Ultimo mondo cannibale (1977); porównanie scen z filmów Ultimo mondo cannibale (1977) i Cannibal Holocaust (1980); Deodato ujawnia, że James Franciscus był zawsze pijany podczas kręcenia filmu Concorde Affaire ’79 (1979); więcej historii o reżyserii Cannibal Holocaust (1980) i efektach specjalnych oraz jak kanibale są przedstawiani przez brazylijskich Indian; Deodato z pasją mówi o Sergio Leone (i porównuje się do niego w obsesji na punkcie szczegółów).
- Jest to drugi dokument wyprodukowany przez Fantaspoa Produções i wyreżyserowany przez Felipe M. Guerrę o życiu i karierze włoskiego filmowca. Pierwszym był film FantastiCozzi (2016) o filmografii Luigiego Cozzi. Oba dokumenty zostały nakręcone w czasie, gdy ich rozmówcy przebywali na Fantaspoa – Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych w Porto Alegre, dzięki czemu koszty produkcji zostały zredukowane praktycznie do zera.
- Reżyser Felipe M. Guerra spotkał Ruggero Deodato w 2012 roku w São Paulo. Włoski reżyser był wtedy zaskoczony tym, jak wiele rzeczy Felipe wiedział o jego karierze i filmach. Kiedy Deodato wspomniał, że od lat osiemdziesiątych nie oglądał filmu I predatori di Atlantide (1983) (o którym Brazylijczyk cały czas z pasją wspomina), Felipe nagrał mu piracką kopię tego filmu – a potem zażartował na Facebooku: „Nigdy nie przypuszczałem, że pewnego dnia będę piratował film dla jego własnego reżysera!”.
- Ruggero Deodato unikał bardziej osobistych pytań dotyczących jego dzieciństwa i związku z aktorką Silvią Dionisio. Z czułością mówił jednak o swoim związku z aktorką Valentiną Forte (z którą nakręcił filmy Cut and Run (1984), Body Count (1986) i serial I ragazzi del muretto (1991)) i nie podobało mu się, że jego wyznania na jej temat zostały usunięte w ostatecznej wersji filmu.
- Felipe M. Guerra jest takim fanem filmu I predatori di Atlantide (1983), że rozmowa o nim trwała dwa razy dłużej niż o innych. Ruggero Deodato, który nie jest wielkim fanem tego filmu, zauważył to i skomentował: „Koniec pytań o ten film, ty za bardzo go lubisz!”. Zdanie to zostało zachowane w dokumencie w jednym z pierwszych cięć, ale wkrótce potem zostało usunięte.
- Pierwotnie Felipe M. Guerra chciał, aby zakończenie dokumentu naśladowało Cannibal Holocaust (1980). Deodato miał udawać, że jest zły na filmowców i atakować kamerę, która spadała na ziemię, aż przestała filmować. Nie było jednak potrzeby odgrywania tego momentu: Deodato bardzo się rozzłościł po ostatnich pytaniach, które mu zadawano, zerwał swój mikrofon i zaczął przeklinać filmowców. To była ostatnia scena filmu. Wieczorem tego samego dnia Ruggero pogodził się ze wszystkimi.
- Nakręcony w 2017 roku i wydany w 2019 roku przez Fantaspoa. Ruggero Deodato przybył na festiwal jako gość, aby obejrzeć film po raz pierwszy, a twórcy obawiali się, że będzie wściekły z powodu ostatniej sceny. Jednak na koniec projekcji Deodato uściskał reżysera Felipe M. Guerrę i powiedział: „Jesteś geniuszem! Teraz moja reputacja złego chłopaka będzie jeszcze większa!”.
Jak wspomniałem, oprócz filmu głównego Deodato Holocaust, zostały dołączone także dodatkowe fragmenty wywiadów, czyli tzw. sceny usunięte. Film trwa 71’30”, sceny dodatkowe ok. 20 minut. Całość posiada napisy w języku angielskim, więc bez większego trudu udało mi się je spolszczyć.
Film umieściłem na YT jako niepubliczny, został przyjęty przez platformę z ograniczeniem wiekowym 18+ (trzeba być zalogowanym na YT, żeby go obejrzeć).
Dzisiejszy wpis kończy mini-cykl poświęcony Ruggero Deodato. Nie planowałem go wcale, ale pretekstem była smutna informacja o śmierci reżysera.
Pracując nad tymi wpisami sporo przeczytałem o Deodato, obejrzeliśmy tu wspólnie kilka jego filmów, wysłuchaliśmy jego wypowiedzi. Wyłania się z nich postać osoby bardzo przyjaznej, bardzo kulturalnej – człowieka bardzo pracowitego i bardzo zdolnego.
Przyznaję, że osobiście byłem nieco uprzedzony do Deodato ponieważ patrzyłem na niego przez pryzmat filmu Cannibal Holocaust, który obejrzałem dawno temu i który mi się nie podobał. Pamiętam, jak najpierw bałem się tego filmu, w końcu go obejrzałem i byłem zdegustowany. Myślę, że po pierwsze za mało wtedy wiedziałem (i widziałem) o włoskim kinie gatunkowym, a trzeba być przygotowanym, żeby go odpowiednio odebrać. Po drugie, nie rozumiałem jego przesłania – patrzyłem tylko na niego przez pryzmat scen, które wydawały mi się eskalacją przemocy, brutalności, które wzbudzały we mnie obrzydzenie. To uprzedziło mnie do twórczości Deodato, która i tak była trudno dostępna, więc nawet nie chciało mi się szukać wielu filmów, żeby je wtedy obejrzeć.
Teraz patrzę na Cannibal Holocaust oraz filmografię reżysera zupełnie inaczej. Przyznaję, że Cannibal Holocaust to prawdziwe arcydzieło w nurcie kina kanibalistycznego, że tych kilka filmów, które obejrzałem teraz (niektóre po raz pierwszy) pokazują Deodato, jako bardzo zdolnego reżysera i jestem przekonany, że do jego filmów wrócimy tutaj na blogu.
Zdradzę, że już zacząłem kolekcjonować ważniejsze filmy o kanibalach i już widzę wpis pod tytułem „Nurt kina kanibalistycznego we włoskim kinie gatunkowym” – to będzie na pewno niezapomniane przeżycie 🙂
A poza tym wiele filmów Deodato czeka na przypomnienie. Tylko niektóre z nich są dostępne w dobrej jakości na blurayu – jest ich niewiele i czekam na więcej i pewnie wtedy znów wrócimy do jego twórczości. Filmografia Ruggero Deodato jest bogata i zróżnicowana i warto o niej pamiętać.
doc02-DdtoHlcst
